BİRAZ YAVASLASAK

-


BİRAZ YAVAŞLASAK 

Mükerrem Cahide Saraoğlu  (Zafer Bilim ve Araştırma Dergisi-Şubat 2015)



Hayatı hızlı yaşamaya başladık bir süredir.  Kadın erkek, çoluk çocuk arkamızdan sürekli birileri kovalarmışcasına koşturuyoruz. Hızlı iletişim,hızlı yemek, hızlı öğrenme, hızlı tren, hızlı okuma, hızlandırılmış kurslar,hızlı diyetler…

 Hayatımıza girmelerinden memnun gözüküyoruz. İstediklerimize çabucak ulaşabiliyoruz ne de olsa!... Çabuk ulaştığımız şeylerden ise çabuk sıkılıyoruz, zaten onlar da çabucak bizi terk ediyor.Sonra başka şeylerin peşinden koşmayı sürdürüyoruz. Zaten birileri bize sürekli “acele edin” diyor, “hayatın fırsatlarını kaçırmamak için acele edin”. Biz de koşuyoruz durup düşünmeden, çağı yakalamamız gerekiyor ya!..

Oysa insan bu dünyada hissetmek,düşünmek, tefekkür etmek için var. Hız hayatın bir numaralı düşmanı değil mi? Hız varsa hayat anlamsızlaşıyor. Hayat hissetmekse, hız hissetmeyi engelliyor. 

Hızlı trenden manzara seyrettiğinizi düşünün. Güzel manzaralar daha görüntü haline bile gelemeden gözümüzden uzaklaşıyor. Artık yaşamımızdaki pek çok olayı da bu şekilde göremeden, hissedemeden, üzerinde derinlemesine durup düşünemeden ıskalayıp geçiyoruz. Yanı başımızdan geçen, hatta bizzat hayatımızın içindeki güzelliklerin farkına bile varamaz olduk. İnsan ve eşyayla bağ kuramaz hale geldik. Hız duygu ve düşünce derinliğimizi yaraladı. Fikrimizi daralttı. Hız bedenimizi özgürleştirirken, ruhumuzu esir aldı. İnsanla olan ilişkilerimizi yaraladı.Sorun, modern dünyanın sorunu ve batıda çözüm arayışları da yok değil. Hayatı yavaşlatmaya dair akımlar revaç bulma yolunda. İnsan, fıtratından uzak olamıyor zira. Hızın hayatı yaraladığını fark edenlerden biri Kanadalı gazeteci Carl Honore. 

İlginç bir öyküsü var onun.Akşamları yorgun argın eve giden Honore, oğlunu hızlıca uyutmaya çalışır, çünkü daha yapacak çok işi vardır. Oğluna her akşam masal okumak bile ona yorucu gelmeye başlar. O günlerde gazetede gördüğü ilan tam ona göredir: “Çocuklara 1 dakikalık masallar”Aradığı şeyi bulmuş olmanın çoskusu uzun sürmez, çünkü bir şeylerin yanlış gittiğini fark eder ve pek çok dile çevrilen “Yavaşlığa Övgü” kitabını yazmaya başlar, dünyada yavaşlama hareketinin öncülerinden olur.

Yavaş yaşam, yavaş ebeveynlik, yavaş yemek, yavaş sanat, yavaş şehir…Bugün batıda başlayan bu akımlar ülkemizde de taraftar bulmaya başladı bile.Mesela bugün 9 tane cittaslow (yavaş şehir) unvanlı ilçemiz var. 

Hayatı yavaşlatmaya dair akımlar her ne kadar batıdan gelince dikkatimizi çekmeye başlasa da, yine bu konuda en güzel reçeteler bizim kendi kültürümüzde yer alıyor. Batıya gide gide, sonunda doğuya çıkılıyor ne de olsa. Ve doğu bakışının odağında “insan” var.
Bizler  “Acele işe şeytan karışır”, “Sabreden derviş muradına ermiş”, “Ağır giden yol alır, hızlı giden yolda kalır”, “Sabır ile koruk helva olur” gibi aceleden kaçınmamızı öğütleyen sözlerin fısıltısıyla büyümedik mi?

Mevlana da asırlar öncesinden seslenmiyor mu günümüz insanına? Yavaş olun diyor.  “Ey tez canlı, aceleci, ham kişi! Bir dama bile basamak basamak merdivenle çıkılır. Aceleci olmayın, maksada sabırla erişilir, acele ile değil.Alelade otlar iki ay içinde, kırmızı gül ancak bir yılda yetişir. Tencereyi ocakta yavaş yavaş ustaca kaynatmak gerekir. Delice kaynayan tencerenin pişirdiği yemekten hayır gelmez.”

Batı derdine reçeteler arayadursun, bize değerlerimizin farkına varıp şükretmek düşüyor. Öyle değil mi ama, hayatın hızına kaptırmış olsak bile bizi ara ara durduran bir dinimiz var.Düşünün bayramlar olmasaydı, hangimiz durup, bütün meşgalelerimizi erteleyip sıla-i rahim yapar, yolumuzu gözleyen büyüklerimiz, akrabalarımız, dostlarımızla hemhal olurduk?
 Ya da Ramazan olmasaydı, durup düşünebilir miydik “kimim ben, ne yapıyorum, nereye gidiyorum”diye? O yavaşlayış, o duruş olmasa her yıl hayatımıza yeni sayfalar açabilir miydik? 

Biz her gün 5 kez duruyoruz. Hızla dönen dünyanın hızına inat duruyoruz. Hele Cuma namazlarında hayatı hep birlikte durduruyoruz. Bir olan gönüllerle “bir”e yönelerek bir oluyoruz. “O”nun huzurunda önce yavaşlıyor, sonra duruyor hayat. Duruyor, sakinleşiyor yüreklerimiz…Duruyor, duruluyor, durulanıyor…

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ÇIKMAZ SOKAKLAR

-
Resim
ÇIKMAZ SOKAKLAR Mükerrem Cahide Saraoğlu (Zafer Bilim ve Araştırma Dergisi-Mayıs 2016) Bazen hayatın zorlukları içerisinde sizin de kendinizi “çıkmaz sokakta” gibi hissettiğiniz oluyor mu? Çareler, yollar tükenmiş. Gidecek yer kalmamış. Çıkmaz sokaktasınız ya, ruhunuz daralmış. Peki, bugün şehrin hengamesinden usul usul uzaklaşarak, kıvrılan yolların sonunda bir çıkmaz sokakta bulsanız kendinizi ne hissederdiniz? Ağaçları koyu gölgeli, pencereleri dantel perdeli, kapı önleri rengarenk çiçekli… Köşeye sıkışmışlık mı? Yoksa sükunet içinde solunan bir huzur havası mı? Modern şehirlerin tek tipli kamusal mekanına benzemeyen bir alan çıkmaz sokak. Belki herkese açık olmayan, keskin ayrımlarla değil, yumuşak geçişlerle kendine ulaşılan, sakinlerine özel ve mahrem bir hayat olanağı sunan özel bir yapılaşma tarzı. Yeni şehirlerde pek rastlanmayan, geçmişten gelenleri ise bizi yavaş yavaş terkeden… Esasen Doğu yada Müslüman şehirlerine baktığımızda “insan” odaklı bir yapıl...
Devamı

GÜLERYÜZLÜ İNSANLARIN ÜLKESİ ENDONEZYA

-
Resim
GÜLERYÜZLÜ INSANLARIN ÜLKESI ENDONEZYA Mükerrem Cahide Saraoğlu (Moral Dünyası Dergisi - 2013) Hacda, umrede en beğendiğimiz hacı profilidir Endonezyalı hacılar… Kibarlıkları, temizlikleri, sakinlikleri, nezaketleri takdire şayandır. Mübarek mekânlarda birlikte yaşanan hoş anlar hafızalarda yer ederken, memlekete dönülünce hep övgüyle bahsedilir onlardan… İşte nasibimize bu güzel insanların ülkesine yolculuk düşünce, heyecan kapladı içimizi… Güler yüzlü insanların gülen yüzlü ülkesi Endonezya… Çok uzak bir coğrafyanın, gönlümüze yakın insanları onlar… Endonezya bir adalar ülkesi… Ülke irili ufaklı 17 bin 508 adadan oluşuyor ve bu adalar oldukça geniş bir alana yayılmış. Şöyle bir hayalimizde canlandırmak açısından ülkenin doğu-batı eksenindeki uzunluğunun, Avrupa kıtasının aynı eksendeki uzunluğundan daha fazla olduğunu belirtmek yerinde olur sanırım. Coğrafya bu kadar geniş olunca, doğal olarak kültür çeşitliliği de artıyor. Endonezya 250 milyon nüfusla dünya...
Devamı

YUZYILLARDIR ZIKREDEN SARAY: ELHAMRA

-
Resim
YÜZYILLARDIR ZİKREDEN SARAY: ELHAMRA Mükerrem Cahide Saraoğlu (Moral Dünyası Dergisi-Kasım 2012) Dinen yağmurun ardından mis gibi bir toprak kokusu. Çayımı yudumlarken hayranlıkla seyrettiğim tepe, bahar yağmuruyla birlikte yeşilin başka bir tonuna bürünmüş. Üzerindeki kızıl sarayı daha bir güzelleştirmiş sanki. Sayılı dakikaların bitmesinden korkarak, gözümü bir an bile ayırmak istemiyorum. Rüyada olmaktan korkar gibiyim. Gözlerim Sabıka Tepesine odaklanmış, duygularım karışık. Mutluluk, hayranlık, gurur, hüzün. Ha bire yer değiştiriyorlar içimde. Dünyanın en zarif sarayı Elhamra bir kez daha karşımda. Seyretmeye doyamıyor, tarifsiz bir mutluluk yaşıyorum. Yüzyıllar öncesinden bugüne hediye edilen nezafet, estetik, zarafet… Bu eşsiz sanat eserini meyve veren medeniyetin mensubu olmak gurur veriyor biraz da. Ama diğer yandan Akif’in dizeleri kulağımda: “Endülüs tacı elinden alınan bahtı kara, Savuşurken o güzel mülkü verip ağyara, Tırmanır bir kayanın sırtına etra...
Devamı